Reflection - Exhibition installation art

R E F L E C T I O N

ปลายปี 2019  มีหัวข้องานเกี่ยวกับ Installarion art ซึ่งเป็นงานที่แปลกใหม่สำหรับเด็กๆในโถงแห่งนั้น  ความตื่นตระหนกและความกระหายรู้เป็นสิ่งที่ฉายอยู่บนแววตาของพวกเขา  เรียกได้ว่าแทบจะครั้งแรกของใครหลายคนที่ต้องเริ่มทุกอย่างตั้งแต่กระบวนการคิด การเสนอ และการทำงานที่ต้องอาศัยความเป็นระบบ และความแม่นยำทางข้อมูลที่มากพอ

และแน่นอน...กระทั่ง 'เธอ' ก็ด้วย

เธอหลงใหลในความงดงามของเครื่องแก้ว วัตถุใสต่างๆและประกายแสงอันเกิดจากการสะท้อน  ตลอดไปจนถึงภาพลวงจากการสะท้อน  และซ้อนทับต่างๆ   ดังนั้นจึงไม่แปลกที่ท้ายที่สุดผลงานที่เธอได้นำเสนอให้กับกลุ่มของเธอถึงมีรูปแบบที่สะอาดใส และเป็นไปด้วยนามธรรมมากมาย

Reflection, installation art, 2019

เธออาศัยความได้เปรียบทางพื้นที่ในการคำนวนสีของแสงอาทิตย์ที่จะเกิดขึ้นในช่วงเดือนตุลาคม  เปรียบเพียบกับสีของหลอดไฟ ระยะเวลา และความเข้มของแสงจากทิศทางในพื้นที่จัดแสดง  เพื่อให้เลือกช่วงเวลาและระยะที่เหมาะสมที่สุดเพื่อให้ได้การ 'สะท้อน ' ที่ชัดเจนและมีชีวิตมากที่สุด

รูปทรงอิสระของเศษแก้วและเศษกระจกถูกนำมาใช้อย่างเรียบง่าย  ปราศจากการแต่งเติม  เธอและคนอื่นๆต้องการเพียง 'ความเสรี' ที่จะเกิดจากการทุบทำลายแผ่นกระจกและแก้วต่างๆ  ซึ่งเป็นนัยแฝงถึงความเสรีไม่ตายตัวของความรู้สึกและความคิด

ฐานปูนสีขาวนั้นทำหน้าที่เป็นตัวยึดและสร้างระยะให้กับกระจกต่างๆที่อยู่ด้านบน  เป็นฐานปูนที่ขัดพอเรียบที่ให้ความรู้สึกสะอาดและสบายตาไม่แก่งแย่งกับความวาวของกระจก  และไม่สร้างเงาซ้อนทับกับการสะท้อนใดๆ

ชิ้นงานนั้นได้ถูกนำเสนอผ่านแง่คิดของการสะท้อน การลวง แสง และเงา และอาศัยสภาพแวดล้อมเพื่อให้เกิดแสงที่เปลี่ยนมุมทาบผ่านชิ้นงานไปเรื่อยๆตามระยะเวลาและสภาพอากาศ  ในช่วงเวลาจัดแสดงที่ยาวนานหลายชั่วโมงนั้นแสงที่ลอดผ่านหน้าต่างจะสร้างประกายสะท้อน และภาพลวงเมื่อมองผ่านเศษกระจกแต่ละชิ้นแตกต่างกันตลอดเวลา

"กระจกถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ที่แทนความหมายต่างๆมากมาย  ทั้งความหมายที่ดีและน่าเศร้า  แต่หากไม่มีข้อความระบุ ไม่มีรูปพรรณ  การตีความจะแตกต่างกันออกไปในความคิดของแต่ละคน  ดังนั้นฉันจึงไม่อยากให้มีวัตถุอื่นถูกแทรกเข้ามาในช่องความคิดนั้น  หากมีเพียงกระจกและไม่มีอะไรแทรกอยู่มันจะเหมือนกับไม่มีคำบอกใบ้  ดังนั้นความหมายที่จะเกิดขึ้นจึงเป็นปลายเปิด  และปราศจากการชักจูงใดๆ"

เธอไม่ได้เอ่ยขึ้นในครั้งที่จัดแสดงงาน  แต่เป็นข้อความที่เธอบันทึกเอาไว้ก่อนที่งานจะเริ่มจัดแสดง  และมันไม่ได้ถูกพูดถึงอีกเลยแม้หลังจบงานก็ตาม

END